Visie 2018-2023

Visie 2018 – 2023

‘Ik […] vraag u dan ook dringend de weg te gaan die past bij de roeping die u hebt ontvangen: wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig en verdraag elkaar uit liefde. Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft: één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, één Heer, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is.’ (Efeziërs 4: 1 – 4)

Is een visie nodig?

Bij een visie voor de komende jaren gaat het om de vraag of Silo nog steeds ‘bij de tijd’ is in haar manier van gemeente zijn. Maar hoe meet je dat? En moet een gemeente een visie hebben met betrekking tot de huidige tijd? Olof de Vries[1] zou zeggen: ‘niet alle kerken en gemeenten misschien, maar een baptistengemeente wel.’ Hij ziet baptisme als een verschijnsel van de tijd. Kenmerkend voor baptisten is, dat ze zich steeds weer opnieuw verhouden tot wat er in het nu gebeurt. Ze hebben namelijk niets anders. Geen belijdenisgeschriften, geen leer, geen liturgisch werkboek.

Wat we hebben

Silo heeft dat ook niet. Wat we wel hebben, behalve de Bijbel (wat we overigens gemeen hebben met de hele christelijke traditie) en onze statuten met geloofsgrondslag: dat is onze eigen geschiedenis. Onze gemeentestructuur. Onze geloofstaal en rituelen. Onze gewoonten en eigen manieren die ons herkenbaar maken temidden van andere gemeenten. Overigens zonder daar een oordeel aan te hangen.

Wat Silo ook heeft is datgene wat we als gelovigen onderling in Silo met elkaar delen en tegen elkaar uitspreken. In het gemeenteopbouw-proces van de afgelopen jaren hebben we daarmee een begin gemaakt. Dit visiedocument is dan ook een vastlegging van wat in dit proces aan de orde is geweest en wat belangrijk genoeg gevonden werd om verder over na te denken. Het is niet de bedoeling dat daarmee iets ‘vastligt’ voor de komende vijf jaar. Het is bedoeld om als Silo mee te bewegen. In de tijd. Het visiedocument zal dan ook van tijd tot tijd opnieuw besproken worden in relatie tot de manier waarop Silo door de tijd heen uitvoering geeft aan de visie.

In alle voorlopigheid

Bijzonder is nog dit: in dit visiedocument ontbreekt een doelstelling. Er is geen omschrijving van wat Silo bereikt wil hebben en hoe dat kan worden vastgesteld. De bestaansgrond van de gemeente van Christus is niet het bereiken van een doel. Ze bestaat omdat ze tot bestaan geroepen is. Dat bestaan heeft een heilzame doelloosheid en is ten diepste voorlopig. De gemeente kan zichzelf niet voltooien, maar zal ingaan in de voltooiing. Geroepen en onderweg zijn, dat is het kenmerk van de gemeente. Met eschatologische verwachting, dat is: verlangend naar wat het evangelie belooft, terwijl dat nog maar deels zichtbaar is.

Twee delen

Dit visiedocument bestaat uit twee delen. Het eerste deel spreekt zich uit over wat voor gemeente Silo nu is en wat aan versterking en verandering toe is in het licht van deze tijd. Het tweede deel betreft een planmatige uitwerking in het nu lopende jaar. De komende jaren zal Silo jaarlijks opnieuw een uitwerking maken aan de hand van de evaluatie van het afgelopen jaar en een vooruitblik op het komende jaar. Het eerste deel van dit document blijft de basis voor de uitwerking van alle jaren.

DEEL I

I-A Wat willen we behouden en versterken?

Wat uit de beantwoording van de vragen en de gesprekken is bevestigd is dit: Silo is een warme en open geloofsgemeenschap, die gelooft in God en mensen. Nieuwkomers voelen zich direct gezien en geaccepteerd. Dit heeft met allerlei aspecten van Silo te maken. We zijn vertrouwd met diversiteit en variatie, zowel in geloof als leefstijl. Nieuwkomers voegen daardoor gemakkelijk in. We zijn allemaal even belangrijk. Daarom nemen we ook allemaal een stukje verantwoordelijkheid voor elkaar. We zien naar elkaar om. We helpen elkaar. En dat stralen we ook uit. Nieuwkomers worden daardoor ook snel ingeschakeld. Ook zij zijn nodig en belangrijk voor de gemeenschap. Dit is een ijzersterke en op Bijbelse grondslag gefundeerde cultuur, die we graag willen behouden en als het even kan versterken. Hoe kan Silo dat bereiken?

  1. Door de diversiteit nog explicieter te vieren en tegelijkertijd nog meer te focussen op ons fundament.

Want in alle diversiteit zijn we ons wel bewust van iets gemeenschappelijks: we zijn niet van onszelf, ons fundament is God. En als we willen verstaan wie God is, kunnen we het beste kijken naar Jezus. We leven in het geloof dat we het leven van God gekregen hebben en dat de gemeenschap de plek is waar Hij aan het hoofd staat. Tegelijkertijd denken we verschillend over allerlei geloofszaken, maar geloven we ook dat geloof uiteindelijk een zaak is tussen de gelovige en God. Alleen: gemeenschap ben je pas werkelijk als je qua geloof niet langs elkaar heen leeft, maar in tegendeel elkaar opzoekt om het er werkelijk over te hebben. Als iedereen in Silo de vrijheid voelt om te zeggen wat en hoe hij of zij gelooft, en als iedereen naar de ander kan luisteren en vragen kan stellen zonder oordeel, dan bewaren we pas echt elkaars vrijheid. Dat is de vrijheid, die de dopersen en baptisten in de geschiedenis hebben bevochten. Niet die van individualistisch je eigen weg gaan in geloofszaken, zonder erop bevraagd te willen worden. Daarom is het ondergaan van de doop als geloofshandeling enerzijds voorbehouden aan de gelovige zelf, maar anderzijds een stap die zonder de gemeente aan betekenis verliest. Want met de doop verklaart de gelovige zich aanspreekbaar op dat geloof in de publieke ruimte van de gemeente.

  1. Door ons verstaan van wat het betekent om Baptistengemeente te zijn te versterken.

Als we naar de Baptistengemeenten kijken, zijn die niet bepaald allemaal hetzelfde. Wat Silo eronder verstaat is dat we ‘een verloste gemeenschap’ zijn. Dit is een theologische uitspraak. Het is niet een ideaal wat we zelf hebben bedacht en waar we al naar leven. Het is wat God begonnen is met de opstanding van Jezus en wat aan de gemeente gegeven is om alvast te vieren, ook al is het er nog niet als we om ons heen kijken. Door de Nieuwtestamentische boeken (en voorboden daarvan in de Oudtestamentische) in de Bijbel leren we, dat een verloste gemeenschap het afscheid van die machten en structuren viert die mensen klein houden, onderdrukking en overheersing en misbruik creëren en scheiding in stand houden. Daarom geloven wij in de gelijkwaardigheid van de seksen, van de verschillende seksuele geaardheden, van mensen met een verschillende huidskleur, ras, maatschappelijke positie en burgerlijke staat, van zieke en gezonde mensen, oude en jonge mensen, mensen met en zonder strafblad[2], kortom alle mensen. Het is echter heel belangrijk om te beseffen op grond waarvan wij dat geloven. Dat gaat veel dieper dan een toevallige mening van ons, mensen. Het is ons aangezegd en voorgedaan door Jezus zelf. Hij heeft onder ons een nieuwe werkelijkheid gesticht: het koninkrijk Gods. Soms de signalen van de omringende wereld volgend, soms tegen de stroom van de omringende wereld in, hebben we het nodig om onszelf nog beter te funderen met ons verstaan van het evangelie. Dat vraagt toewijding en investering in onze kennis en begrip van de Bijbel, om op grond daarvan de huidige tijd te kunnen duiden en verstaan. Want wat we samen binnen de gemeente vieren heeft ook gevolgen voor hoe ieder van ons in het leven staat. Uit de vragenlijst is gebleken, dat er behoefte is aan het vertalen van ons geloof in actie. Hoe kunnen we wat we alvast vieren tevens omzetten in concreet gedrag? En hoe kunnen we elkaar daarbij voorgaan en steunen? Dat is een uitdaging voor Silo. Onze gemeente heeft dan wel muren, met een binnen en buiten, maar de wereld is niet buiten ons. Wij zijn allemaal deel van de wereld. Om het met de woorden van de baptistentheoloog McClendon te zeggen: de wereld loopt dwars door het hart van ons allemaal heen. En daar zou ik vanuit de Reformatorische traditie een heilzame toevoeging aan willen doen: de wereld buiten de gemeente valt ook onder de weldadige zorg van God, waardoor ze de gemeente van Christus soms wel degelijk voorgaat in het goede.

  1. Door ons meer bewust te zijn van onze wortels, die ons hebben gevormd tot wat we nu zijn.

Silo heeft een congregationele gemeentestructuur. Dat wil zeggen, dat de gemeente zelf besluiten neemt en niet een leider heeft die het voor het zeggen heeft. Dat hebben we van onze doperse en baptistische voorouders, die de Bijbelse sporen daarvan opnieuw ontdekt hebben als onlosmakelijk verbonden met de verloste gemeenschap (denk bijvoorbeeld aan het beeld van het lichaam in de 1e brief aan de Korintiërs). Als we om ons heen kijken, ook in de baptistenwereld, dan valt te zien hoeveel gemeenten en kerken heel anders georganiseerd zijn. Hiërarchisch, top-down, volgens business modellen, etc. Veel vrije kerken, waaronder ook Unie baptistengemeenten zijn zogenoemde ‘dominee-gemeenten’ geworden, waar de voorganger in veel opzichten de dienst uitmaakt. Er is in onze tijd heel veel te doen om leiderschap. De hang naar charismatische leiders is groot, ook in het nuchtere Nederland, dat toch zo graag de ultieme autonomie van ieder mens predikt. Als we ons onvoldoende bewust zijn van het belang van onze gemeentestructuur, kunnen we meegezogen worden in de waan van onze tijd. De congregatiestructuur is een zachte en kwetsbare structuur, die niet vanzelfsprekend voort-bestaat. Silo is in dit opzicht een voorbeeldige gemeente. Daar moeten we met elkaar hard aan blijven werken en heel zuinig op zijn. Dit is een verantwoordelijkheid van de hele gemeente, wat de participatie van eenieder belangrijk maakt. Alleen als je er bent en hoort en ziet wat in Silo gebeurt, wat er gepredikt wordt en hoe daadwerkelijk gehandeld wordt, kun je jezelf laten horen en zien en je mee verantwoordelijk voelen voor de gemeente. Dat vraagt een investering, met name in tijd. Durven we elkaar daar in aan te moedigen en op aan te spreken?

  1. Door scherp te blijven op hoe we met elkaar omgaan

Wat onze grootste kracht is en wat Silo momenteel uitstraalt hoeft niet per se de tijd te doorstaan. Omzien naar elkaar en elkaar even belangrijk vinden behoeft immers concreet gedrag, dat niet vanzelf gaat. Het vergt een bewuste keuze om bij de koffie na de dienst op iemand af te stappen die je niet kent, of die alleen aan een tafeltje staat. Gelukkig gebeurt dit in Silo. Nieuwe mensen valt dat op: dat is wat ze zien. Het is gemakkelijker om met leeftijdgenoten te kletsen en iets samen te doen dan met iemand die in een andere fase van het leven zit. Dit aspect kun je niet regelen en nog minder opleggen. Het is een kwestie van bewustzijn van ons allemaal, dat gemeente zijn een roeping is, die iets van ons allemaal vraagt wat nog verder gaat dan dat iedereen even belangrijk is, namelijk dat ‘de ander er zelfs meer toe doet dan ik’ (Filippenzen 2:3).

I-B Kwetsbare kanten die om verandering vragen

Zoals dat met alle aardse fenomenen gaat, hebben sterke kanten ook altijd een keerzijde. Zelfs aardse fenomenen, die een hemelse oorsprong hebben, zijn daar niet van gespeend. Uit de vragenlijst is naar voren gekomen dat Silo veel nadruk legt op diversiteit, acceptatie, aandacht en zorg voor elkaar; het gevoel dat je mag zijn wie je bent. Zoals hierboven gezegd: dat is ijzersterk en heeft goede Bijbelse papieren. Wat daarmee minder uit de verf komt is de vraag hoe je in Silo als gelovig mens groei doormaakt. Groei. Is dat niet zo’n toverwoord uit de moderniteit, dat inmiddels toch tot op de draad versleten is? Het gezegde is: Stilstand is achteruitgang. Elk bedrijf en vaak ook de christelijke gemeente vindt groei een teken van dat het goed gaat. Maar er zijn ook tegengeluiden. Is het werkelijk nooit genoeg? Ook in de economie zien we een groei-moeheid ontstaan en worden andere modellen ontwikkeld (recycle en deel-economie). Dus: waarom groei? Misschien zijn betere alternatieven: rijping of bloei. Dat heeft veel meer met het leven zelf te maken. Opgroeien, tot wasdom komen en ouderdom bereiken is een levenskunst, die bepaald niet vanzelf gaat. Dat geldt ook voor het geloof. In hoeverre groeit ons geloof met ons mee naarmate we verschillende levensfasen doorlopen en ouder worden? En wat heeft Silo daarin te bieden?

  1. Verdieping van het geloof

Een geluid dat uit de vragenlijst naar voren kwam is dat van behoefte aan verdieping van het geloof, uitdaging in het geloof en toerusting door het geloof met betrekking tot leven en werken. Dat blijkt te zijn bedoeld als: hoe behoud ik mijn geloof in deze tijd? Hoe word ik op andere invalshoeken gebracht, als oude geloofsvoorstellingen niet meer passen? Is er nieuwe geloofstaal te vinden? Durf ik wat ik geloof ook toe te passen in mijn dagelijks leven (in plaats van zekerheden buiten God te zoeken)? Durf ik te laten zien en ervoor uit te komen dat ik christen ben? Juist voor deze vragen is de geloofsgemeenschap. Op die plek kan de persoonlijke worsteling nieuwe richting krijgen door het gesprek met elkaar. Daarom is het belangrijk om naast het vieren ook gesprek te organiseren in Silo.

  1. Levensloopbestendig geloof ontwikkelen

Wat in Silo ook speelt is de gedachte: ‘ik weet het allemaal wel, ik hoor al jaren hetzelfde, maar het zegt me niet zoveel meer.’ Zeker als je al tientallen jaren in de gemeente komt, kan dat zo zijn. Daar ligt een grote uitdaging. Is het niet óók de roeping van een gemeente om levensloopbestendig te zijn? Het antwoord is ‘ja’. De bronnen waaruit we putten zijn zó ongelofelijk rijk, dat ze veel meer bevatten dan een mensenleven überhaupt aankan. Laten we er werk van maken om ze aan te boren en ons op nieuwe manieren te laten inspireren. Bovendien, wie volwassen en ouder wordt krijgt met de hardheid en grilligheid van het leven te maken. Woorden van liefde en acceptatie alleen sluiten daar niet bij aan. De Bijbelse geschriften getuigen ook van hardheid en ruwheid, laten juist zien dat het leven lang niet altijd harmonieus en mooi is. Die kant van het leven mag niet onbesproken blijven in de gemeente van Christus, die levensloopbestendig wil zijn. Anderzijds zou het een vergissing zijn om hen die vele levensjaren achter zich hebben te beschouwen als meer behoeftig. De ouderen in Silo hebben in die levensjaren ook veel geoogst aan levenservaring, vruchten die meer dan we tot nu toe doen als ‘bemesting’ mogen worden ‘teruggeploegd’ in Silo. Een ander beeld is dat van de oude boom, die schaduw geeft en verkwikt, waaronder het goed toeven is. Levensloopbestendig geloof ontwikkelen heeft ook te maken met de erkenning dat de generaties in brede zin hun eigen plek in de gemeente hebben en tevens veel aan elkaar te geven hebben. Het peetouderschap in Silo is daar een mooi voorbeeld van. Laten we onderzoeken of er meer uit te wisselen is tussen de generaties dan we tot nu toe doen.

  1. Sterker bewustzijn van onze roeping, onze plaats in de wereld

Silo is een liberale Baptistengemeente[3], die zoals eerder gezegd diversiteit positief benadert en ervaart. Dat is een kracht van Silo, die het waard is om van te getuigen. Getuigen is tegelijkertijd een lastige, wanneer de vrijheid van geloof en geweten voorop staat. Want: is getuigen niet iemand op andere gedachten willen brengen? Juist vanwege het grote respect voor de vrijheid van anderen bestaat in Silo aarzeling om de apostolische dimensie van gemeente-zijn vorm te geven. ‘Ga heen en maak de volkeren tot mijn leerlingen’, heeft Jezus gezegd. ‘Leer hen alles wat ik jullie geleerd heb. En doop hen in mijn naam.’ Als we de woorden van Jezus ernstig nemen, zullen we ook moeten nadenken over wat deze woorden betekenen voor ons. Tijdens de gemeentevergadering in juni 2018 werd genoemd dat de grenzen van Silo onduidelijk zijn door onder andere de eetgroep als uitvloeisel van ons ‘Kerk met Stip zijn’. Dat was een rake opmerking, die veel betekent in deze tijd. Silo heeft poreuze randen. We kennen geen scherpe grenzen. Iedereen, die op de een of andere manier met Silo verbonden is, telt mee en hoort erbij. Daarmee heeft Silo een kenmerk dat heel belangrijk is in deze tijd, waarin de kerk in diaspora is, ofwel in den vreemde moet leven.[4] Tegelijkertijd komt de vraag op: hoe leren we anderen wat Jezus ons geleerd heeft? Dat is een heel andere benadering dan evangeliseren, ofwel mensen buiten de gemeente vragen of ze wel in Jezus geloven. De vroege gemeenten liepen niet met traktaatjes op straat. Ze leefden het geloof en dat viel op in de publieke ruimte. Ze begroeven de doden die op straat lagen en namen verstoten kinderen op in hun gemeenschap. Zo mag ook Silo meer opvallen in de publieke ruimte dan nu het geval is. Laten we in de komende tijd onze schroom afleggen op dit punt. Dit geeft ons ook de kans om enige afstand te nemen van het imago van Baptistengemeenten in de wereld.

Samenvattend: Laten we in de komende jaren ons bewustzijn vergroten met betrekking tot wat we in huis hebben en meer aandacht geven aan de levensloopbestendigheid van ons geloof en onze apostolische roeping.

DEEL II

II-A: Van visie naar uitvoering – korte termijn

De kortere termijn-plannen nemen ook de meer concrete geluiden mee die tijdens het gemeenteopbouwproces naar voren gekomen zijn. In het komende seizoen gaat de aandacht vooral uit naar het herontdekken van de baptistische/doperse wortels, waardoor de Silo-gemeenschap haar sterke kanten kan bestendigen en versterken. Dit is het plan voor het komende seizoen 2018-2019.

  •  Meer inclusief en meer divers communiceren binnen Silo.
    • Vooraf meer aankondigen waar Silo-mensen in kunnen participeren.
    • Niet alleen schriftelijk via de nieuwsbrief en de RegelRecht, maar ook mondeling de aandacht vestigen op komende activiteiten, bijvoorbeeld aan het begin van de zondagochtenddienst.
    • Meer verslag doen van gebeurtenissen waar Silo bij betrokken is geweest. Dit verhoogt de betrokkenheid van de gemeente bij gemeentelijke en interkerkelijke activiteiten en Unie-zaken.
    • De gelijkwaardigheid met betrekking tot participatie aan het maandelijkse avondmaal verhogen door de open vraag wie wil mee-bedienen in plaats van vooraf mensen benaderen.
  • Jaarthema: ‘groeien in de diepte’ uitgewerkt in een jaarprogramma, waarin de gemeente wordt uitgenodigd om de eigen wortels samen te verkennen en versterken. (Zie voor een volledig overzicht het activiteitenprogramma 2018-2019.)
    • De septembermaand als aftrap ‘going back to my roots’, met onder andere de historische wandeling in Amsterdam
    • Bijbelstudieprogramma met aandacht voor baptistische/doperse wortels, waar een groep Silo-voorgangers aan heeft gewerkt en ook uitvoering aan zal geven
    • Meer thematische invulling van de zondagen in het kerkelijk jaar, die samenhangen met het jaarthema en de Bijbelstudie modules. Ook dit betekent, dat Silo-voorgangers voorafgaand aan een serie zondagen al samenwerkend tot een invulling komen.
    • Overige gespreksgroepen hebben eveneens expliciet aandacht voor een baptistisch/doperse invalshoek
  • Interkerkelijke participatie verhogen in het kader van present zijn buiten de eigen kerkmuren en in de publieke ruimte
    • Samen met andere kerken deelnemen aan de week van gebed
    • Samen met de oud-katholieke kerk de paaswake vieren
    • Samen met andere kerken Pasen vieren op het Domplein
  • Ontwikkelen van een blauwdruk van zondagse samenkomsten, die ten dienste staat van een meer thematische samenwerking door de verschillende Silo voorgangers, waarbij herkenbaarheid van de baptistische identiteit en individuele eigenheid en vrijheid van de voorgangers hand in hand gaan. Een groep Silo-voorgangers werkt samen om deze blauwdruk te ontwikkelen. Het betreft:
    • Reguliere zondagen
    • Themadienst met nagesprek
    • Avondmaalszondagen
  • Meer inhoudelijke/thematische synergie tussen de cantorij en de eredienst. In het gemeenteopbouwproces kwam bij de cantorij de wens naar voren om meer bij te dragen aan het geloofsaspect van de eredienst door liederenkeuze en inhoudelijke verdieping. In het nieuwe seizoen gaan we verkennen hoe dat kan worden gerealiseerd en welke onderlinge afstemming daarvoor nodig is.
  • Organiseren van een Silo-klussendienst. Een klussendienst versterkt het gemeenschapsgevoel in Silo en geeft bovendien aan hen die het niet zo van praten moeten hebben, een mogelijkheid om iets voor de ander te betekenen en een band op te bouwen. Dit najaar zal worden geïnventariseerd wat ervoor nodig is om de dienst op te richten, met inbegrip van de privacyregels waar zo’n dienst aan zal moeten voldoen. Daarvoor willen we binnenkort een kleine werkgroep oprichten.
  • In het kader van ‘levensbestendig geloven’ worden in het komende seizoen twee bijeenkomsten georganiseerd (data zijn nog niet bekend):
    • één met de groep 40ers/50ers/60ers die al lang in Silo komen en ook veel van hun tijd en krachten aan Silo hebben gegeven, maar nu een beetje buiten de structuren vallen. Deze bijeenkomst zal specifiek gaan over deze levensfase en wat dit doet met het persoonlijk geloof;
    • één met de groep ouderen in Silo, die zal gaan over alles wat tegenwoordig aan de orde is rondom de laatste levensfase, het sterfbed en sterven: palliatieve sedatie, euthanasie, voltooid leven.

II-B: Van visie naar uitvoering – langere termijn

Als het gaat om zaken als: uitdaging en toerusting door het geloof, levensbestendig geloven, aanboren van rijke bronnen ten behoeve van onze geloofstaal, en de ontwikkeling van apostolisch bewustzijn, moeten we spreken van een langere termijn. De beantwoording van de geloofsvragen door een grote groep Silo-gangers is daarbij een grote hulpbron.

De eerste aanzet daarvoor zal moeten komen van degenen in Silo die samen het Bijbelse onderwijs, de prediking en de diensten verzorgen. Door in het komend seizoen te starten met een nieuwe, meer inhoudelijke samenwerking tussen de verschillende voorgangers, ontstaat naar verwachting tevens het gesprek over wat onze diensten en preken en onderwijs nodig hebben om de behoefte aan meer toerusting, uitdaging en verdieping te realiseren. Daar zullen we de komende jaren verder mee aan de slag gaan.

Zoals in het voorwoord reeds genoemd wordt tenminste elk jaar het visie document en de voortgang van de plannen opnieuw besproken. Elke jaar komt op basis daarvan een nieuw jaarprogramma. Dat is belangrijk om de aansluiting tussen visie en uitvoering te bewaken en het visiedocument met de tijd mee te laten gaan.

Tot slot

Dit visiedocument begon met een citaat uit de brief aan de Efeziërs. Alles wat in dit document aan de orde is geweest heeft te maken met dit: dat Silo als baptistengemeente leeft naar de roeping die ze van de Heer heeft ontvangen. Onderdeel van die roeping is dat Silo een gemeente blijft, waar geen onderscheid wordt gemaakt tussen mensen die gedragen moeten worden en hen die draagkracht over hebben. Bovendien valt in deze visie geen enkel mens in één van beide categorieën. Dat is een vaste waarde, waaraan niet wordt getornd, welke visies en plannen ook nog zullen volgen.

 

[1] Olof de Vries, Baptistentheoloog en leraar, heeft in zijn boek Gelovig Gedoopt het baptisme aan beweging van de tijd genoemd.

[2] Baptistengemeente Silo is ‘Kerk met Stip’. Dat betekent, dat zij inspanning verricht om mensen met een strafblad, voor wie de kerk een hoge drempel heeft, te verwelkomen. De maandelijkse eetgroep is daar de concrete gestalte van. De term ‘Kerk met Stip’ komt van de codetaal die zwervers in de VS gebruiken om aan anderen duidelijk te maken waar je welkom bent. Een huis, waar ze als teken de stip achterlieten betekende: hier is het goed, ga maar naar binnen. In Nederland zijn zo’n 70 kerken aangesloten bij de stichting Kerk met Stip.

[3] Met liberaal wordt bedoeld, dat Silo zeer terughoudend is in het ingrijpen in de persoonlijke levenssfeer van haar gelovigen. Persoonlijke levenskeuzes behoren tot de persoonlijke verantwoordelijkheid van de gelovige.

[4] Net als de Joodse gemeenschappen dit hadden in de tijd van de diaspora en daarna. Bijbelse verhalen van de eunuch uit Ethiopië en Cornelis de gelovige uit de heidenen getuigen daarvan. Deze mensen werden geen Jood maar namen min of meer deel aan de geloofsgemeenschap.

 

 

Verder naar: Statuten en Huishoudelijk reglement

Verder naar: De vacature







				
			


			
		


		
	



			
		


		
		


	
	    

	




	


		
		

		
	




	


	






Back To Top